MENU

Kalendarz wydarzeń szkolnych

Kalendarz wydarzeń szkolnych

Ładuję ...

Kalendarz roku szkolnego

Kalendarz roku szkolnego 

Ładuję ...

Pomysł na biznes - kluczem do sukcesu

 

Wyniki konkursu "Pomysł na biznes - kluczem do sukcesu":

 

- na poziomie gimnazjalnym zwyciężyła Anna Maria Kędzia z Gimnazjum Gminnego w Pakosławiu,

 

- na poziomie ponadgimnazjalnym zwyciężyła Joanna Zygmanowska z klasy IVTE ZSZ w Rawiczu.

 

Wręczenie nagród odbędzie się w dniu 21 maja 2013 roku w Zespole Szół Zawodowych w Rawiczu ( w sali konferencyjnej).

 

ZAPROSZENIE

Uprzejmie informujemy, że Zespół Szkół Zawodowych w Rawiczu organizuje konkurs pt. "Pomysł na biznes - kluczem do sukcesu".

Celem konkursu jest wybór i wyróżnienie najlepszych pomysłów na biznes lokalny, wspieranie przedsiębiorczości, zachęcanie do zakładania własnych firm oraz promowanie najlepszych przykładów efektywnych działań gospodarczych. W konkursie mogą brać udział uczniowie szkół gimnazjalnych oraz uczniowie Zespołu Szkół Zawodowych w Rawiczu.

Konkurs realizowany będzie w dwóch kategoriach wiekowych:

a) poziom gimnazjalny,

b) poziom ponadgimnazjalny.

Osoby, pragnące wziąć udział w konkursie, wypełniają >>FORMULARZ<< Formularz należy wypełnić i wydrukować. W przypadku osób niepełnoletnich druk podpisuje rodzic lub opiekun prawny oraz uczestnik konkursu. W przypadku osób pełnoletnich formularz podpisuje tylko uczestnik. Zgłoszenia należy wysłać na adres siedziby szkoły do dnia 13.05.2013 r.:

Zespół Szkół Zawodowych

ul. Gen. J. Hallera 12

63-900 Rawicz

z dopiskiem "Pomysł na biznes ? kluczem do sukcesu"

Prace uczniowskie należy przesłać pocztą elektroniczną na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. do dnia 13.05.2013 r. Przedmiotem oceny Jury będzie: oryginalność pomysłu, innowacyjność planowanej działalności gospodarczej oraz rzeczywista możliwość realizacji danego przedsięwzięcia w lokalnym środowisku gospodarczym.

Praca powinna być zgodna ze schematem zamieszczonym w >>REGULAMINIE<<

Wyniki zostaną ogłoszone na stronie internetowej www.zszrawicz.pl dnia 17.05.2013 r. Wręczenie nagród odbędzie się w dniu 21.05.2012 r. w Zespole Szkół Zawodowych w Rawiczu.

Serdecznie zapraszamy uczniów szkół gimnazjalnych oraz Zespołu Szkół Zawodowych do wzięcia udziału w konkursie.

Z poważaniem,

KATEDRA EKONOMICZNA

Konkurs krasomówczy

KONKURS KRASOMÓWCZY - Regulamin

Ładuję ...

KONKURS KRASOMÓWCZY - Zgłoszenie

Ładuję ...

Konkurs językowy

KONKURS JĘZYKOWY - I ETAP

Ładuję ...

KONKURS JĘZYKOWY - Regulamin

Ładuję ...

KONKURS JĘZYKOWY - Karta zgłoszenia

Ładuję ...

ETAP I - przykładowe zadania

Ładuję ...

ETAP II - przykładowe zadania

Ładuję ...

Konkurs młodych talentów – śpiewać każdy może

Konkurs  młodych talentów – śpiewać każdy może  - Regulamin

Ładuję ...

Konkurs  młodych talentów – śpiewać każdy może  - Karta uczestnictwa

Ładuję ...

wyniki

Wyniki egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe 2012

(Kliknij na wykresie, aby go powiększyć)

Wyniki egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe 2011

(Kliknij na wykresie, aby go powiększyć)

Informacje dla rodziców

HARMONOGRAM SPOTKAŃ Z RODZICAMI

w Zespole Szkół Zawodowych w Rawiczu

w roku szkolnym 2017/2018 

Szlak turystyczny

SZLAK TURYSTYCZNY: RAWICZ -DĄBRÓWKA

Żółty – pieszy szlak turystyczny, możliwość dojścia do miejsca śmierci Stefana Bobrowskiego z Rawicza lub z Dąbrówki

Szlak żółty - leśny, nr ewidencyjny WK-3651-y: o długości 11,5 km (w całości na terenie powiatu rawickiego/ gminy rawickiej); Rawicz/ Dworzec PKP – „Dolina Świętojańska” – Rezerwat „Dębno” – zbiornik przeciwpowodziowy na Masłówce – pamiątkowy głaz w miejscu śmierci Stefana Bobrowskiego – Dąbrówka/ Przystanek PKS.

Skrócony opis szlaku (najważniejsze punkty trasy):
(TRASA PIESZA – OKOŁO 11,5 km)

  • Dworzec kolejowy PKP w Rawiczu na linii kolejowej Poznań – Wrocław (węzeł szlaków przed budynkiem dworca, schematyczne mapy szlaków turystycznych powiatu rawickiego; przystanek komunikacji miejskiej i PKS, postój taksówek).
  • Ulica Sportowa: oryginalna wieża ciśnień, osiedle domków jednorodzinnych, stadion żużlowy (z oddali widoczne budynki dawnych koszar i Korpusu Kadetów); odcinek wspólnego przebiegu trzech szlaków: żółtego, niebieskiego (dalekobieżny: Czempiń – Kobylin) i czarnego (Rawicz – Wińsko) oraz trasy turystycznej (białozielone kwadraty) po Rawiczu.
  • Ulica Świętojańska, przejazd kolejowy (szlak żółty wytyczony jest wspólnie ze szlakiem czarnym i na krótkich odcinkach z Mickiewiczowskim Szlakiem Rowerowym).
  • Kompleks leśny na terenie tzw. Doliny Świętojańskiej; szlaki żółty i czarny prowadzą wspólnie z fragmentem ścieżki dydaktyczno – przyrodniczej, z interesującymi stanowiskami informacyjnymi (m.in. „Ptasi budzik”, „Mrowisko”).
  • Rezerwat przyrody „Dębno” (powierzchnia 7,69 ha, tablice informacyjne na miejscu) ze wspaniałymi, liczącymi około 300 lat dębami, pięknymi sosnami i innymi okazami drzew oraz krzewów; stanowisko żerowania kozioroga dębosza.
  • Teren (wał ziemny) dawnej strzelnicy wojskowej – zarastający drzewami i krzewami, ścieżka szlaku prowadzi u podnóża wału.
  • Zbiornik retencyjny ze stacją pomp, miejsce wypoczynku rawiczan i rywalizacji wędkarzy (zalew należy okrążyć drogą, zgodnie ze znakami szlaku – przy stacji pomp nie ma przejścia).
  • Most na rzece Masłówce (za mostem szlak żółty skręca gwałtownie w prawo i wąską, niezbyt wygodną ścieżką wiedzie wzdłuż kanału melioracyjnego; należy zwrócić szczególną uwagę na znaki; być może w niedługim czasie nastąpi korekta przebiegu tego odcinka szlaku żółtego).
  • Kompleks leśny – trasa prowadzi leśną drogą; można tutaj czasami zaobserwować ślady dzikiej zwierzyny, bądź przy odrobinie szczęścia spotkać ciekawych mieszkańców lasów i łąk; po pewnym czasie żółty szlak ponownie spotyka się z Mickiewiczowskim Szlakiem Rowerowym (żółto – czarne drogowskazy).
  • Pomnik – głaz z tablicą informacyjną w miejscu śmierci (pojedynek) Stefana Bobrowskiego, odsłonięty 12 października 1969 roku.
  • Leśne drogi w okolicy Iźbic, parking – miejsce wypoczynku.
  • Dąb – samotnie, wśród łąk rosnący pomnik przyrody, w pobliżu szosy Poznań – Wrocław (parking przydrożny, w pobliżu park i pałac w Dąbrówce – teren prywatny).
  • Przystanek PKS w Dąbrówce, wsi położonej przy trasie nr 5 – koniec (albo początek) szlaku; liczne autobusy w kierunku Rawicza i Leszna; możliwość pokonania trasy w przeciwnym do opisanego kierunku, po dotarciu do Dąbrówki autobusem).

Do Łaszczyna, gdzie znajduje się grób Stefana Bobrowskiego można dojść lub dojechać z Rawicza, albo z Dąbrówki, z Sarnowy przez Sarnówkę, bądź z Zakrzewa. Grób znajduje się przy cmentarnym ogrodzeniu, w północnej części cmentarza łaszczyńskiego. Płyta nagrobna wykonana jest prawdopodobnie z piaskowca, grób otoczony jest żeliwnym opłotowaniem, otoczenie jest w prosty sposób zagospodarowane.

Nie ma natomiast śladu po dawnym folwarku – leśniczówce Stanisławowo, położonym w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Masłówki, wspominanym przez Leona Nowaka, miejscu przeniesienia zwłok Bobrowskiego.

OPRACOWAŁ: MGR JANUSZ HAMIELEC

Hymn szkoły

kliknij, aby posłuchać hymnu

 

HYMN SZKOŁY

 

Na rawickiej ziemi cichej i spokojnej

Na której historia swój zostawia ślad

W heroicznych latach niewoli i wojny

Jeden z bohaterów z wrogiej ręki padł



Stefan Bobrowski, przywódca powstania

Czerwony Naczelnik Warszawy

Jemu skowronek elegię wydzwania

Pieśń męstwa, wolności i sławy



Na wiejskim cmentarzu, przez wiek zapomniany

Spoczywał w milczeniu wyzwolenia wódz

Aż kiedy lud polski rozerwał kajdany

Odrodził się w haśle, że chcieć znaczy móc



Stefan Bobrowski, przywódca powstania

Czerwony Naczelnik Warszawy

On nas zagrzewał w walce do wytrwania

Bo życie dać wart dla sprawy.



Na leśnej polanie, gdzie zginął przed laty,

Bieleje w zieleni pamiątkowy głaz,

Przy którym składamy Patriocie kwiaty,

Bo on, jak my wolni, żyje pośród nas.



Stefan Bobrowski, przywódca powstania,

Czerwony Naczelnik Warszawy.

On drogę życia młodzieży odsłania,

By każdy był dzielny i prawy.

 

Słowa: Konstanty Kaczmarek

Patron

STEFAN BOBROWSKI
(1840 – 1863)
patron ZSZ w Rawiczu

 

Krótka informacja o Stefanie Bobrowskim zamieszczona została w jednej z najnowszych Encyklopedii Multimedialnych PWN (2001). Możemy tutaj przeczytać:

BOBROWSKI STEFAN (1840–63), radykalny działacz „czerwonych”; od 1860 członek Związku Trojnickiego; współorganizator Prowincjonalnego Komitetu na Rusi; od 1862 w Paryżu, gdzie pozyskał dla przygotowywanego powstania Komitet Emigracji Polskiej; od stycznia 1863 w Warszawie, członek KCN, naczelnik miasta Warszawy, w początkach powstania styczniowego faktyczny jego przywódca; przeciwny dyktaturze M. Langiewicza; zginął w pojedynku sprowokowanym przez „białych”.

 

Trochę odmienne informacje zawiera wydana w okresie międzywojennym (około 1930) „Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga”:

Bobrowski Stefan, polski działacz powstańczy, (1840—1863), w czasie studiów na uniwersytecie kijowskim wszedł do polskich organizacji spiskowych, działał na terenie Warszawy, w 1862 został członkiem Centralnego Komitetu Narodowego, po wybuchu powstania wszedł do Rządu Narodowego. Jako naczelnik miasta Warszawy okazał nieustraszoną odwagę, ogromną energię i dar organizatorski; zreorganizował policję powstańczą, ściągał z ludności podatek, stworzył w mieście i okolicy intendenturę, która zaopatrywała powstańców, w odzież, broń i przybory wojskowe. Po ogłoszeniu dyktatury Langiewicza udał się do Krakowa, by w porozumieniu z nim stworzyć jawny rząd powstańczy. Gdy Langiewicz został aresztowany, Bobrowski wydał odezwę, w której podpisawszy się jako komisarz nadzwyczajny Rządu Narodowego, oznajmiał o objęciu przezeń władzy z powrotem. 12 kwietnia zginął w pojedynku o charakterze politycznym z Adamem hrabią Grabowskim. Śmierć jego uważano za niepowetowaną stratę dla sprawy powstańczej.

 

KALENDARIUM

  • 1863, 12 IV - Stefan Bobrowski zginął w pojedynku w Lesie Łaszczyńskim.
  • 1963 - Pierwsze rawickie obchody rocznicy śmierci Bobrowskiego.
  • 1969 - Odsłonięcie Kamienia Bobrowskiego w Lesie Łaszczyńskim.
  • 1974 - I Rajd Patrona uczniów ZSZ w Rawiczu; potem dalsze coroczne rajdy w różnych formach.
  • 1975 - Nadanie imienia S. Bobrowskiego Zespołowi Szkół Zawodowych.
  • 1976 - Nadanie imienia S. Bobrowskiego rawickiej ulicy.

 

Grób Stefana Bobrowskiego znajduje się na cmentarzu parafialnym w Łaszczynie koło Rawicza. Napis na płycie nagrobka głosi:

Tu spoczywa
Stefan Bobrowski
członek Rządu Narodowego
Naczelnik m. Warszawy
*1838 r. +1863 r.
Rodzina i Koledzy uniwersytetu
Kijowskiego wielkiemu
patryocie i najlepszemu
przyjacielowi kamień
ten położyli w r. 1894

*Data urodzenia podana jest na nagrobku mylnie – powinno być: 1840.

**Tekst tablicy nagrobka podany jest w wersji oryginalnej.

 

W Rawiczu jest ulica Stefana Bobrowskiego. Na ścianie jednego ze stojących przy niej bloków mieszkalnych znajduje się tablica pamiątkowa o treści:

STEFAN BOBROWSKI
17.I.1840 12.IV.1863
CZŁONEK CENTRALNEGO KOMITETU POWSTANIA
STYCZNIOWEGO. NACZELNIK MIASTA WARSZAWY
FAKTYCZNY KIEROWNIK WALKI W PIERWSZYM
OKRESIE POWSTANIA. PRZYWÓDCA „CZERWONYCH”
ZGINĄŁ W SPROWOKOWANYM PRZEZ „BIAŁYCH”
POJEDYNKU 12.IV.1863 r. W LESIE ŁASZCZYŃSKIM.
GRÓB JEGO ZNAJDUJE SIĘ NA CMENTARZU
W ŁASZCZYNIE KOŁO RAWICZA

Ulica Stefana Bobrowskiego znajduje się w okolicy więzienia rawickiego i łączy ulice: 17 Stycznia i Wały J. Dąbrowskiego. Prowadzi nią znakowana trasa turystyczna.

 

Pogadanka LEONA NOWAKA, rawiczanina, regionalisty, wielkiego propagatora postaci Stefana Bobrowskiego, zarejestrowana na taśmie magnetofonowej, w dniu 11 kwietnia 1974 roku. Charakter słów wypowiedzianych podczas tej skromnej uroczystości oddaje atmosferę początku lat siedemdziesiątych XX wieku. Uroczystość na cmentarzu łaszczyńskim miała miejsce na rok przed nadaniem imienia Stefana Bobrowskiego Zasadniczej Szkole Zawodowej w Rawiczu.

W Lesie Łaszczyńskim, koło Rawicza znajduje się tak zwany Kamień Bobrowskiego. Jest to okazały głaz narzutowy z czerwonego granitu skandynawskiego, o ciekawej strukturze geologicznej. Przed tysiącami lat przyniosły go lodowce na naszą ziemię. Gospodarz Walenty Wojtera wyorał go na swoim polu, chętnie i bezinteresownie ofiarowując go na pomnik Stefana Bobrowskiego, jako wyraz hołdu za wywłaszczenie chłopów w carskim zaborze, w czasie powstania styczniowego 1863 roku. Głaz przewieziony do Lasu Łaszczyńskiego został wtopiony w betonowy postument. Jan Szymczak, mistrz kamieniarski z Rawicza żmudnie i bezinteresownie wykuł rzymską majuskułą na kamieniu napis: „STEFAN BOBROWSKI 12 IV 1863”. Po prawej stronie głazu, jak sekundanci, stoją dwa mniejsze kamienie, ciosy macierzystego głazu. Tuż przy nich, na metalowych ramach, znak Miejsc Pamięci Narodowej: dwa miecze i znicz oraz tablica informacyjna z tekstem: Stefan Bobrowski urodzony 17 stycznia 1840 roku, zmarł 12 kwietnia 1863 roku. Członek Centralnego Komitetu Narodowego Powstania Styczniowego, Naczelnik Miasta Warszawy, faktyczny kierownik walki w pierwszym okresie powstania, premier Rządu, przywódca „czerwonych”, zginął w sprowokowanym przez „białych” pojedynku 12 kwietnia 1863 roku w Lesie Łaszczyńskim. Grób jego znajduje się na cmentarzu w Łaszczynie koło Rawicza. Na miejscu tego grobu [...], stoimy tutaj, aby w 111 rocznicę śmierci bohatera, która dokładnie przypada w niedzielę, 12 kwietnia bieżącego roku, oddać hołd od młodzieży Zasadniczej Szkoły Zawodowej i Liceum Zawodowego w Rawiczu, szkoły predysponowanej do nadania imienia Stefana Bobrowskiego, jako waszego patrona.

W tym lapidarnym, odczytanym przed chwilą sformułowaniu, zawarta została głęboka treść historyczna jednej z tragedii polskiego narodu z czasów powstania. Jak to się stało, że w Lesie Łaszczyńskim dobiegł kres młodego życia dwudziestotrzyletniego młodzieńca, zdolnego, odważnego i szlachetnego, pełnego narodowych nadziei naszego bohatera, a prochy jego na ziemi rawickiej kryje ta samotna mogiła?

Długa to historia... A oto niektóre tylko jej fragmenty.

W powstaniu styczniowym Stefan Bobrowski reprezentował postępowy nurt walki, nie tylko o narodowe wyzwolenie Polski, ale również walki o wyzwolenie społeczne, olbrzymiej większości ludu pracującego, wyzyskiwanego i ciemiężonego przez uprzywilejowanych. Ratował cześć i honor młodzieży polskiej, przed groźbą wcielenia jej na długie lata w szeregi carskich sołdatów. To było bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania, 22 stycznia 1863 roku i zbrojnej walki przeciwko tyranom. Uwłaszczając chłopów i niosąc im wolność społeczną, równość i braterstwo, Bobrowski powołuje ich do orężnego czynu przeciw ciemiężcom. Za osobiste szczęście, możliwości wygodnego i rozkosznego życia, swe zdolności i umiejętności rzuca na szalę wolności i szczęścia całego narodu, w myśl hasła „w szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”. Ale to nie podobało się „białym”. W chwilach tak decydujących, kiedy myśli serca i czyny wszystkich Polaków należało „zestrzelić w jedno ognisko” do zwycięskiej walki, oni knują sprzysiężenie do spisku, z klasowych pobudek egoistycznych. Pretekstem do zemsty staje się fakt ujawnienia przez Bobrowskiego malwersacji pieniędzy zbieranych na broń i amunicję dla powstańców. Prowokator „białych”, Adam Grabowski rzuca rękawicę i wyzywa na pojedynek, którego finałem ma być śmierć Bobrowskiego. Świadom swej roli wodza i odpowiedzialności za losy powstania, wyzwany pojedynku nie przyjmuje. Ale wówczas „biali” zaocznie ferują wyrok, stwarzając dylemat utraty honoru i śmierci hańbiącej, jeśli Bobrowski pojedynku nie przyjmie. On jednak śmierci się nie lęka. Bierze na kilka dni urlop dla załatwienia spraw osobistych, przez kordon z Krakowa do Rawicza przyjeżdża pociągiem, skąd udaje się do Łaszczyna, na miejsce spotkania się z przeciwnikiem. Rankiem, dnia 12 kwietnia 1863 roku, w Lesie Łaszczyńskim staje odważnie w obronie prawdy i honoru, z otwartą przyłbicą. Krótkowzroczny od urodzenia, nie widzi dokładnie swego przeciwnika. Zabójca, awanturnik ładuje kulę z pistoletu w samo serce Bobrowskiego, który pada na ziemię obok sosny. Spisek dokonany ... mord polityczny spełniony...

Jak ustne przekazy potomnym głoszą, ciało przywódcy „czerwonych” krwią zbroczone, zawleczono do stodoły nieistniejącej obecnie leśniczówki Stanisławowo, na skraju lasu przy rzece Masłówce. Wieczorem przewieziono je na cmentarz, tu w Łaszczynie i pod osłoną nocy zakopano w dole.

Matka Teofila przez dziesięć lat nie wiedziała, co się z najmłodszym jej synem Stefanem stało. Tajemnicę listu pisanego w Łaszczynie do niej przed śmiercią, w nocy, z kosmykiem włosów i skrwawioną koszulą syna, zabrała dwa lata później do swojej trumny. Dopiero w trzydzieści jeden lat po tragicznym wypadku, na mogile w Łaszczynie położono tę oto płytę kamienną, okoloną żelaznym ogrodzeniem, z napisem: Tu spoczywa Stefan Bobrowski, członek Rządu Narodowego, Naczelnik miasta Warszawy, urodzony w 1838 (mylnie), zmarły w 1863 roku. Rodzina i Koledzy uniwersytetu Kijowskiego wielkiemu patryocie i najlepszemu przyjacielowi Kamień ten położyli w roku 1894”, a więc w trzydzieści jeden lat po śmierci bohatera.

Moralni sprawcy śmierci Bobrowskiego, dla zatarcia hańbiących pobudek ohydnego mordu politycznego, posiali oszczercze plotki, że to był pojedynek o kobietę, jak to często wówczas bywało. Przez niemal wiek cały, mogiłę Stefana Bobrowskiego w Łaszczynie pokrywała zmowa milczenia i zapomnienia, a jeżeli o nim mówiono, to żeby pomniejszyć jego rolę i te wartości z powstania styczniowego, które on pozostawił w niepisanym testamencie dla narodu, w następnych pokoleniach, celem dalszej zwycięskiej walki o wyzwolenie narodowe i społeczne, za co on zginął na wewnętrznym froncie.

Polska [...] ziściła w pełni program „czerwonych”. Przerywając wiekową zmowę milczenia o Stefanie Bobrowskim, z pokolenia Padlewskich, Dąbrowskich, Wróblewskich i innych bohaterów, którzy byli jego serdecznymi przyjaciółmi i kolegami.

W Rawiczu powstał Społeczny Komitet Uczczenia Pamięci Stefana Bobrowskiego na Ziemi Rawickiej. W stulecie śmierci bohatera, 12 kwietnia 1963 roku, w Łaszczynie urządzono wielką manifestację patriotyczną, tu na tym miejscu, poprzedzoną audycją rozgłośni Radia Polskiego w Warszawie. Popularyzowano postać Bobrowskiego wśród dzieci i młodzieży wszystkich szkół rawickich, jak również starszego społeczeństwa, ujawniając pełną prawdę.

W dzień Ludowego Wojska Polskiego, 12 października 1969 roku, w Lesie Łaszczyńskim, w drugiej podniosłej uroczystości patriotycznej, odsłonięto Kamień Bobrowskiego, postawiony na miejscu jego śmierci ofiarnym czynem społecznym. Skrzętnie zgromadzono ciekawy materiał faktograficzny i wiele fotogramów, z myślą wydania publikacji dla młodzieży pod tytułem „Stefan Bobrowski na ziemi rawickiej”. W prasie lokalnej i krajowej ukazywały się i ukazują nadal liczne artykuły. Na półkach księgarskich pojawiły się wydawnictwa książkowe: „Mózg i serce Czerwonych” profesora Uniwersytetu Warszawskiego Krzysztofa Dunin – Wąsowicza, „Dwie drogi” Pawła Jasienicy, „Spisek” Władysława Terleckiego, tegoż Wąsowicza przepiękna książka pod tytułem „Powstańczy Generał”, gdzie mowa o jego najbliższym przyjacielu, a mianowicie o generale Zygmuncie Padlewskim. Wczoraj nabyłem w księgarni przepiękną książkę pod tytułem „Powstanie Styczniowe”, gdzie również wyeksponowana jest postać Bobrowskiego i wszystkie postacie, które brały udział na arenie powstania styczniowego.

Wielki pisarz angielski polskiego pochodzenia, Józef Konrad Korzeniowski, pseudonim Joseph Conrad, to siostrzeniec Stefana Bobrowskiego. Jedna z licznych i poczytnych powieści psychologicznych tego pisarza, nosi tytuł „Lord Jim”. Jej główny bohater, podobnie jak Stefan Bobrowski, ginie w obronie prawdy i honoru, które cechują ludzi szlachetnych. Jakże trafne i wymowne w swej analogii są słowa Conrada, które cytuje w owej powieści: „Nie starczy nam nigdy czasu na wypowiedzenie ostatniego słowa, słowa naszej miłości, naszych pragnień, wiary, wyrzutów sumienia, poddania się i buntu w stosunku do tych faktów problemów i idei, jakie przed stu laty miały miejsce na ziemi rawickiej w Lesie Łaszczyńskim i tutaj na cmentarzu w Łaszczynie”.

Stefan Bobrowski rozpoczął powstanie, ginąc 12 kwietnia 1863 roku w Lesie Łaszczyńskim, na wewnętrznym froncie walki o wyzwolenie społeczne narodu polskiego.

Kontynuator walk „czerwonych”, aczkolwiek pochodził z „białych”, Romuald Traugutt, jeden z największych bohaterów polskich na zewnętrznym froncie walki, zawisł na szubienicy 5 sierpnia 1864 roku w Warszawie, na stokach Cytadeli. Ich bezgraniczne i niewymierne ofiary najgłębszego polskiego patriotyzmu, w obronie uciemiężonego narodu, świadomie i dobrowolnie złożone na ołtarzu miłości ojczyzny były potrzebne, bo w milionach serc i umysłów gnębionych Polaków budziły wiarę w zwycięstwo sprawiedliwości dziejowej, w wolną i niepodległą Polskę [...]. A nam przypadło to wielkie szczęście w niej żyć, uczyć się i kształcić swe charaktery, pracować dla siebie, swych rodzin i całego naszego społeczeństwa. Cieszyć się urodą tak pięknego i bujnego życia i być wdzięcznym z głębi serc naszym bohaterom.

Chwilą milczenia uczcijmy, droga młodzieży, bohatera, którego prochy przygarnęła i przytuliła ziemia rawicka na cmentarzu w Łaszczynie...”.

 

Pojedynek, w którym zginął Stefan Bobrowski opisał Paweł Jasienica w książce pod tytułem „Dwie drogi” (Warszawa; Czytelnik; 1992; strony 285 – 286):

„... Dnia 12 kwietnia w Lesie Łaszczyńskim pod Rawiczem stało naprzeciw siebie dwóch mężczyzn. Obaj trzymali w dłoniach pistolety.

Jeden z nich, mały i szczupły brunecik, to nasz dobry znajomy, Stefan Bobrowski. Drugi, wielki i potężny, z wąsami jak wiechcie i ponurą, bezczelną twarzą szlacheckiego zawalidrogi, nazywał się Adam hrabia Grabowski.

Warunki pojedynku nie są znane. Przypuszczać można, że przeciwnicy nie stali od siebie bliżej niż na dziesięć kroków. Jeżeli tak, to jeden spośród nich drugiego wcale albo prawie wcale nie widział.

Stefan Bobrowski był krótkowidzem. Krótkowidzem tak strasznym, że równało się to właściwie ciężkiemu kalectwu. Jako konspirator był nawet w pewnym sensie niebezpieczny, bo o trzy kroki znajomych nie poznawał, potrafił szpicla na ulicy wziąć za towarzysza lub włazić wprost na policyjne obstawy.

Jego kalectwo od pierwszego spojrzenia rozpoznawał każdy, kto go tylko raz spotkał. Bobrowski nie umiał czytać inaczej niż trzymając książkę przed samym nosem i przymykając na przemian to jedno, to drugie oko. Bez tego w ogóle nie mógł dać sobie rady. Żadne szkła mu nie wystarczały.

Adam hrabia Grabowski słynął w kraju jako biegły pojedynkowicz.

Trafiony pierwszym strzałem w samo serce, Stefan Bobrowski padł na miejscu ...”.

OPRACOWAŁ: MGR JANUSZ HAMIELEC

Patron

STEFAN BOBROWSKI
(1840 – 1863)
The patron of the Complex of Vocational Schools in Rawicz

 

Brief information about Stefan Bobrowski was placed in one of the newest PWN Multimedia Encyclopedias (2001). Here we read:

Stefan Bobrowski (1840 – 63), a radical activist of the “red”, since 1860 a member of Trojnicki Union, co-organizer of the Provincial Committee on Ruś; since 1862 in Paris, where he won the Committee of the Polish Emigration over to the uprising being prepared; since January 1863 in Warsaw, a member of the Central National Committee, governor of the city of Warsaw, actual leader of the January uprising in its beginnings, opposed the dictatorship of M. Langiewicz, was killed in a duel provoked by the "white".

 

Slightly different information is given in “Great Illustrated Common Encyclopedia of the Gutenberg Publishing Office”, published in the interwar period (around 1930s):

Stefan Bobrowski, a Polish uprising activist, (1840 – 1863), while studying at the University of Kiev he entered Polish conspiratorial organizations, he acted in Warsaw, in 1862 he became a member of the Central National Committee, after the outbreak of the uprising he entered the National Government. As the governor of the city of Warsaw he showed the fearless courage, tremendous energy and organizational gift; he reorganized the uprising police, levied tax on the population, created a commissariat which supplied the insurgents with clothes, weapons and military gear. After announcing the dictatorship of Langiewicz he went to Cracow to create the open insurrectionary government with Langiewicz’s approval. When Langiewicz was arrested, Bobrowski issued a proclamation in which, having signed as the extraordinary commissioner of the National Government, he announced taking the power back. On April 12th he was killed in a political duel with Count Adam Grabowski. His death was considered an irreparable loss for the uprising matter.

 

CALENDAR:

  • 1863, April 12th- Stefan Bobrowski was killed in a duel in Łaszczyński Forest.
  • 1963 – The first local celebration of the anniversary of Bobrowski’s death.
  • 1969 – Unveiling of Bobrowski Stone in Łaszczyński Forest.
  • 1974 – The first CVS students’ patron’s rally; then further annual rallies in various forms.
  • 1975 – Granting the Complex of Vocational Schools the name of S. Bobrowski.
  • 1976 – Granting a local street the name of S. Bobrowski.

Historia szkoły

HISTORIA ZESPOŁU SZKÓŁ ZAWODOWYCH

Swoją działalność szkoła rozpoczęła w dniu 1 września 1946 roku ucząc dwóch zawodów: introligator i kowal. W miarę upływu lat systematycznie poszerzała się działalność szkoły o naukę kolejnych zawodów, tworzenie i powoływanie nowych szkół, powiększała się baza szkoły. Autorami i twórcami tych wszystkich zmian byli ludzie, którzy czuli potrzebę organizowania szkolnictwa zawodowego na Ziemi Rawickiej po II wojnie światowej.

Szkoła na trwale wkomponowała się w rawickie środowisko. Jej mury opuściło ponad 20 tys. absolwentów. Nie ma zakładu pracy w rejonie Rawicza, którego załogę w znacznej części nie stanowią uczniowie naszej szkoły. Jej absolwenci znajdują się także w innych częściach Polski i za granicą.

Powstanie naszej szkoły według pierwszego zachowanego protokołu Rady Pedagogicznej Publicznej Szkoły Dokształcającej Zawodowej z dnia 6.09.1948 r. przypada na rok szkolny 1946/1947, chociaż w literaturze regionalnej można się spotkać ze stwierdzeniem, że rozpoczęła swoją działalność już w roku 1945. Według wspomnianego protokołu szkoła, która mieściła się wówczas w budynku dzisiejszej Szkoły Podstawowej nr 3, liczyła 203 uczniów, z których utworzono 6 klas. Grono nauczycielskie składało się z kierownika szkoły, którym był Antoni Radoń i 9 nauczycieli.


Pierwszy kierownik Szkoły Dokształcającej
Antoni Radoń

Już we wrześniu 1947 r. na terenie szkoły uruchomiono bibliotekę. Księgozbiór liczył wówczas 34 pozycje. Na przełomie roku 1947/1948 w bibliotece było już 169 książek. W roku szkolnym 1948/49 powstało Koło Rodzicielskie, które obecnie nosi nazwę Rada Rodziców. W 1948 roku władze miejskie Rawicza przyznały szkole budynek byłego magazynu wojskowego przy ul. Kasprzaka 12 obecnie gen. J.Hallera, gdzie szkoła mieści się do dziś. Przejście do innego obiektu spowodowało zmiany w kierownictwie szkoły. Nowym kierownikiem został Władysław Żurawski. W roku szkolnym 1949/50 zaczęto kształcić również młodzież niepracującą w zawodach ślusarz i introligator. W roku szkolnym 1950/1951 szkoła nosi nazwę Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa, natomiast w następnym roku szkolnym dwukrotnie ją zmienia, najpierw na Państwową Zasadniczą Szkołę Zawodową, a później na Zasadniczą Szkołę Zawodową.

Rok szkolny 1959/60 zapoczątkował w naszej szkole nauczanie dziewcząt w specjalności gospodarstwo domowe. W tym okresie odczuwano także brak kadr w miejscowym handlu i w związku z tym zaczęto szkolić uczniów w zawodzie sprzedawca. Szkoła w tym czasie posiadała również dwie filie dla młodzieży pracującej w Jutrosinie i w Miejskiej Górce. W 1962 r. szkoła otrzymała budynek starego Szpitala Powiatowego z przeznaczeniem na własny internat, który został uruchomiony w marcu 1963 r., a zlikwidowany przez Kuratora Oświaty w Lesznie z dniem 31.08.1994 r. W 1962 roku Komitet Rodzicielski ufundował szkole sztandar. Opiekunem pocztu jest Jakub Moryson. Wcześniej opiekę nad pocztem sztandarowym sprawował Krzysztof Kazuń, a następnie Grzegorz Balcerek.

Szkoła posiadała także warsztaty szkolne, które funkcjonują do dnia dzisiejszego. Zlokalizowano je w starych budynkach porestauracyjnych przy ul. Sienkiewicza 27. Adaptacja budynków na cele szkoleniowe trwała do 1959 r. Pierwszym kierownikiem warsztatów był Brunon Szpak. W 1967 r. funkcję tę objął, zajmujący od 1962 r. stanowisko zastępcy, Cyryl Hamielec, a z kolei jego zastępcą był Edmund Mikołajczak. Od 1981 r. nowym kierownikiem warsztatów został Aleksy Zaremba. Od 2001 r. funkcję tę pełnił Marian Wojtaszek, a od 1 lipca 2008 r. objął ją Adam Ratajczak. W 2003 r. na bazie budynków administracyjnych warsztatów szkolnych utworzono Ośrodek Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego, w którym organizowane są zajęcia specjalistyczne z teoretycznych przedmiotów zawodowych w określonych zawodach, przeznaczone dla uczniów klas wielozawodowych z Jutrosina, Miejskiej Górki i Rawicza. Dzięki temu uczniowie nie muszą wyjeżdżać do ośrodków zewnętrznych, co sprzyja bezpieczeństwu, obniża koszty własne rodziców i nie zakłóca rytmiki nauki w szkole.

W 1963 r. dochodzi do podziału szkoły. Decyzją Ministra Oświaty z 20.04.1963 r. zostaje wyodrębniona Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących o 3-letnim okresie nauki jako odrębna jednostka organizacyjna. Nową szkołę umieszczono w pomieszczeniach Technikum Lniarskiego przy ul. Gen. Świerczewskiego 6 obecnie ul. Gen. Grota Roweckiego. Do 31.08.1963 r. ZSZ dla Pracujących korzystała z pomieszczeń przy ul. Kasprzaka 12 oraz organizacyjnie i budżetowo podlegała jednemu kierownictwu. Funkcję dyrektora obu szkół do 31.12.1963 r. pełnił Józef Sędłak. Od 1.01.1964 r. stanowisko to w ZSZ dla Pracujących objął Teodor Rybacki, a od 1971 r. Ignacy Rzepecki. Zastępcami byli: Marian Dąbrowski, od 1965 r. Jan Spychała, od 1975 r. Janusz Kruś, a od 1977 r. Władysław Boryczka. W 1970 roku szkoła ta zmieniła nazwę na Dokształcająca Zasadnicza Szkoła Zawodowa, a od 1.09.1977 r., zarządzeniem Kuratora Oświaty i Wychowania w Lesznie, przyjęła nazwę Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 2. Od 1969 r. patronat nad szkołą objął Zakład Naprawy Taboru Samochodowego "Elbud".

12.04.1975 r. odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Stefana Bobrowskiego, związanego przez miejsce swojej śmierci z Ziemią Rawicką. Uroczystość tę poprzedziły 2-letnie przygotowania, których celem była popularyzacja życia i działalności przyszłego patrona. Tradycją szkoły stały się Rajdy Patrona i opieka klas pierwszych nad jego grobem w Łaszczynie.

15.04.1978 r. otwarto Izbę Tradycji, której celem było gromadzenie wszystkich pamiątek związanych z historią szkoły i postacią jej patrona, stąd ekspozycję stałą stanowiły materiały z działalności wokół patrona oraz materiały biograficzne o nim. W Izbie znajdował się portret i popiersie patrona, sztandar szkoły oraz liczne puchary, medale i dyplomy stanowiące świadectwo osiągnięć uczniów i pracowników szkoły. W Izbie przeprowadzono dziesiątki godzin wychowawczych, lekcji j.polskiego czy historii. To właśnie tutaj uczniowie klas pierwszych zapoznawali się z historią szkoły, z osobą patrona. W ciągu swego istnienia Izba trzykrotnie zdobyła tytuł laureatki w roku 1979, 1984 i 1989. Przez 10 lat jej opiekunką była Cecylia Bohdziewicz, później tę funkcję przejęła Renata Balcerek. W listopadzie 2007 r. Izba została zamieniona na salę lekcyjną, a jej idee przejął „KĄCIK PAMIĘCI” stworzony w holu szkoły.

Od 1.09.1975 r. nastąpiła reorganizacja szkoły. W miejsce dotychczasowego Liceum Zawodowego, Technikum Mechanicznego dla Pracujących oraz Zasadniczej Szkoły Zawodowej powstał Zespół Szkół Zawodowych im. Stefana Bobrowskiego. Nowym dyrektorem została Krystyna Michalik. W 1979 r. Zespół otrzymał na swoje potrzeby sąsiadujący ze szkołą budynek szpitala zakaźnego. Natomiast od 1.09.1984 r. otwarto Zasadniczą Szkołę Zawodową Specjalną dla młodzieży z odchyleniami i zaburzeniami rozwojowymi w stopniu lekkim. Uczniowie tego typu szkoły zdobywali zawód ślusarza, a zajęcia praktyczne odbywali w Spółdzielni Inwalidów "Rozwój" w Rawiczu. W roku szkolnym 1983/84 dochodzi również do zmiany dyrektora szkoły. Od 1.03.1984 r. nowym dyrektorem zostaje dotychczasowy wicedyrektor Władysław Boryczka.

W następnym roku szkolnym miały miejsce kolejne zmiany na stanowiskach kierowniczych. Nowym wicedyrektorem ds. opiekuńczo-wychowawczych zostaje Irena Gawrońska, która pełniła tę funkcję 2 lata, a po niej przejęła ją Urszula Suchanek. Z kolei w następnych latach skład dyrekcji rozszerza się. Od 1.09.1991 r. stanowisko wicedyrektora d/s dydaktycznych obejmuje Henryk Pawłowski, natomiast od 1.02.1995 r. wicedyrektorem d/s pedagogicznych zostaje Roman Pawlak. Ponadto od 1984 r. zostaje utworzona funkcja Kierownika Szkolenia Praktycznego, którą pełnił Zenon Ratajczyk. Od 1.09.2002 r. funkcję tę sprawuje Krzysztof Kazuń – wicedyrektor ds. kształcenia zawodowego i praktycznego.

W roku szkolnym 1994/95 został powołany w Zespole pedagog szkolny, którym była Irena Jasiak. W roku szkolnym 2003/2004 funkcję pedagoga szkolnego objęła Anna Funka-Leciejewska. W 1984 r. szkoła powiększyła się o 5 izb lekcyjnych poprzez zaadoptowanie w czasie wakacji części internatu na potrzeby szkoły. Z chwilą likwidacji internatu, tzn. w 1994 r. pozostałą jego część zamieniono na klasy. Z kolei kuchnia internatu, przekształcona w szkolny warsztat gastronomiczny, stała się miejscem odbywania zajęć praktycznych przez uczniów Liceum Zawodowego o specjalności gastronom od 1990 r. i klasy kucharzy ZSZ od 1995 r. Następnie szkoła ta została przekształcona na Technikum Żywienia i Gospodarstwa Domowego.

Od 1986 r. stworzono w Zespole możliwości podniesienia poziomu wykształcenia dla młodzieży pracującej. Utworzono szkoły o różnych kierunkach dla dorosłych. W 1996 r. w 50 rocznicę otwarcia szkoły do użytku została oddana nowa sala gimnastyczna.

W 2001 r. powstała pracownia elektrotechniki, w której odbywają się zajęcia laboratoryjne dla uczniów kształcących się w zawodzie technik elektryk, a w 2003 r. utworzono pracownię chemiczną.

W roku szkolnym 2003/2004 uruchomiono salę komputerową oraz kawiarenkę internetową, nad którą opiekę sprawują Iwona Samól-Biedrowska i Janusz Majer. W następnym roku szkolnym w ramach projektu "Pracownie komputerowe dla szkół" szkoła otrzymała dwie nowe pracownie oraz Multimedialne Centrum Informacji. W roku 2004, dzięki pracom dyplomowym uczniów szkół zaocznych, utworzono laboratorium do nauki języków obcych.

Szkoła wzbogaciła swoją bazę dydaktyczną oraz zmodernizowała i dostosowała do potrzeb zaplecze sanitarne również dzięki pracom dyplomowym uczniów Technikum. Uczniowie Technikum wykonali sanitariaty dla nauczycieli i uczniów w trzech budynkach i w warsztatach szkolnych. Sponsorami były zaprzyjaźnione zakłady pracy, Rada Rodziców oraz sami uczniowie i ich rodzice. Uczniowie w ramach prac dyplomowych wymienili i zmodernizowali instalację elektryczną na korytarzu piwnicznym i w niektórych salach lekcyjnych, wykonali także instalację elektryczną w pracowni językowej oraz w jednej z sal komputerowych. Uczniowie Technikum wykonali również stanowiska do ćwiczeń sportowych, balustrady, kosze na śmieci, stojaki do rowerów, tablice bezpyłowe z konstrukcjami nośnymi oraz stanowiska badawcze. W ramach prac dyplomowych uczniowie Technikum wykonali w 2001 roku ogrodzenie terenu szkoły od ulicy Hallera. Prace te kontynuowano w 2007 roku, dzięki finansowemu wsparciu Starostwa Powiatowego, zamykając obszar szkoły od strony „górek”. Tym samym zwiększono bezpieczeństwo uczniów uczących się w Zespole.

W 2008 roku szkoła jako pierwsza w Rawiczu wzbogaciła się o nową pomoc dydaktyczną czyli tablicę multimedialną, a w 2009 r otwarto pracownię technologii mechanicznej wyposażoną w tokarkę sterowaną numerycznie.

W ramach działań modernizacyjno – inwestycyjnych w 2000 roku zaadoptowano strych budynku C na dwa małe mieszkania dla nauczycieli, wymieniono pokrycie dachowe wraz z opierzeniem na trzech budynkach dydaktycznych Szkoły. Te same prace wykonano w 2007 roku na warsztatach szkolnych i w Ośrodku Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego.

W 2002 roku wyremontowano i ułożono płytki podłogowe na klatce schodowej w budynku A, natomiast w 2003 roku przebudowano klatkę schodową w warsztatach szkolnych. Na przestrzeni lat 2004 – 2007 wymieniono zadaszenie wiaty na terenie boiska oraz wyłożono kostką brukową place przyszkolne. W 2005 roku całkowicie zmodernizowano kotłownię i zmieniono system ogrzewania w budynku A. Inwestycja ta była częściowo dotowana z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska. W 2007 roku wymieniono stolarkę okienną w budynku A, zachowując oryginalny kształt wnęk okiennych oraz wykonano przejście między budynkiem C i budynkiem administracyjnym, co usprawniło komunikację na terenie szkoły i zwiększyło bezpieczeństwo uczniów. W tym też roku dokonano rozbiórki budynku mieszkalnego i utworzono nowe miejsca parkingowe na terenie szkoły.

Od 2009 r. w szkole wzrosła liczba sal lekcyjnych m. in. poprzez adaptację pomieszczeń w budynku A. Zmodernizowano również sekretariat Zespołu, wygospodarowano nowe miejsce na salkę konferencyjną, a przede wszystkim zainstalowano monitoring w szkole. Dzięki tej inicjatywie poprawiło się bezpieczeństwo uczniów oraz zwiększona została kontrola budynków i elewacji szkoły.

Od 1 września 2007 r. funkcję dyrektora Zespołu pełni Krzysztof Jarosz. Wicedyrektorami są: Łucja Dera, Justyna Szajerka i Krzysztof Kazuń.

W skład Zespołu Szkół Zawodowych wchodzą: Zasadnicza Szkoła Zawodowa i Technikum kształcące w zawodach: technik mechanik, technik ekonomista, technik handlowiec, technik żywienia i gospodarstwa domowego, technik ochrony środowiska, technik budownictwa, technik elektryk i technik logistyk.

Zespół realizując zadania edukacyjne, wychowawcze i opiekuńcze organizuje wiele akademii, apeli i spotkań z ciekawymi ludźmi. Za nagłośnienie wszystkich uroczystości szkolnych odpowiada Grzegorz Balcerek.

W szkole działają różne organizacje i koła zainteresowań. Przewodniczącą Samorządu Uczniowskiego jest Klaudia Maćkowiak, a opiekę nad Samorządem sprawują Katarzyna Świdrak i Monika Jurkowska. W Zespole działa Klub Europejski wspierający m. in. od 1997 roku współpracę naszej szkoły z Berufsbildende Schulen der Stadt Osnabrűck, a jego opiekunkami są Danuta Michalska, Małgorzata Kędzia, Patrycja Stelmaszyk, Karolina Greszta i Weronika Swornowska. Funkcjonuje też Koło PCK, które od 2004 r. współpracuje z Domem Dziecka w Bodzewie i organizuje w szkole akcje krwiodawstwa, a kierują nim Renata Uźniak i Anna Funka-Leciejewska. Ponadto działają: Szkolny Klub Sportowy, którym opiekują się Ewa Chorzępa i Jacek Niemczynowski, Koło Ekologiczne – Wioletta Czabańska, Koło Matematyczne – Daria Jagła, Katarzyna Kasprzycka i Urszula Rosik, Koło Przyjaciół Biblioteki – Violetta Kistowska – Lisek i Irena Manage, Szkolne Koło Miłośników Kultury – Arleta Białecka, Grupa teatralna „KATAMARAN” – Piotr Popielas.

W roku 2008 przy Zespole Szkół Zawodowych w Rawiczu powstała Fundacja na Rzecz Wspierania Rozwoju Zespołu Szkół Zawodowych im. Stefana Bobrowskiego „CORDIS” z siedzibą w Rawiczu. Celem Fundacji jest prowadzenie wszechstronnej działalności w zakresie wspierania rozwoju szkoły.

W Zespole Szkół Zawodowych rozpoczęto we wrześniu 2008 roku „Projekt Leonardo da Vinci” oparty na współpracy ze szkołami z Osnabrück i Cloppenburga z Dolnej Saksonii. Celem programu jest wymiana uczniów w ramach realizacji praktyk zawodowych. W 2009 r zakończono również realizację projektu „Wirtualne przedsiębiorstwo agroturystyczne” w ramach pakietu projektów unijnych z Europejskiego Funduszu Społecznego.

W szkole funkcjonuje biblioteka, w której aktualnie znajduje się ponad 26 tysięcy woluminów. Opiekunkami biblioteki są Irena Manage i Violetta Kistowska-Lisek, które prowadzą różne formy pracy z czytelnikami, takie jak konkursy czytelnicze, wystawki okolicznościowe.

Najważniejsze wydarzenia z życia szkoły zapisywane są w Kronice szkoły, która prowadzona jest przez Ewę Bierzychudek- Lis i Sabinę Kasprzak.

W szkole redagowana jest gazetka szkolna przez Sylwię Maciaszek. Przy Szkole działa Rada Rodziców dzięki dotacjom, której uczniowie otrzymują nagrody, można było zakupić sprzęt komputerowy czy ksero. Uczniowie Zespołu mogą korzystać z pomocy stomatologa oraz higienistki.

Po zapoznaniu się z historią Zespołu Szkół Zawodowych w Rawiczu, znając skromne początki tej szkoły, nie trudno sobie wyobrazić ogrom zmian i docenić zaangażowanie oraz trud pracy wielu ludzi.

Kształcenie w nowych zawodach i specjalnościach, których z każdym rokiem przybywało (wzrastała też liczba uczniów), wymagało powiększenia bazy lokalowej, organizowania nowych specjalistycznych pracowni i klasopracowni, zatrudniania kadry o odpowiednich kwalifikacjach. Zważywszy na wszystkie osiągnięcia Zespołu Szkół Zawodowych w Rawiczu w ostatnich latach, których nie sposób było obszernie przedstawić, można stwierdzić, iż placówka ta funkcjonuje w sposób prawidłowy i właściwie realizuje programy dydaktyczne i wychowawczo-opiekuńcze.

Opracowała: Renata Balcerek

History of the Complex of Vocational Schools

History of the Complex of Vocational Schools

The school started its educational work on 1st September, 1946 teaching two occupations: the bookbinder and the blacksmith.

The school founding, according to the first kept staff meeting record of Public Supplementary Vocational School from 6th September, 1948, falls for the school year 1946/1947. Under the above-mentioned record the school, which was then located in the building of todays Primary School No. 3, counted 203 pupils, from which 6 classes were created. The teaching staff consisted of the head of the school Antoni Radoń and 9 teachers.

In September 1947 the school opened its library, which had 34 items. At the turn of the year 1947 and 1948 there were already 169 books. In the school year 1948/49 the Parenting Circle was created which now bears the name of the Parent Council.

In 1948 municipal authorities of Rawicz granted the school the building of the former military warehouse at 12 Kasprzak Street, at present Gen. J.Hallera Street, where the school has been located till now. Moving to another building resulted in changes in the school management. Władysław Żurawski became the new head. In the school year 1950/51 the school bears the name of State Secondary Vocational School and it changes it twice next year, first into State Basic Vocational School and then into Basic Vocational School.

In the school year 1959/60 preparing girls for the occupation of household started. In 1962 the school received the old District Hospital building for the purpose of its own dormitory which was opened in March 1963, and closed down on 31st August, 1994. In 1962 the parents’ association founded the school flag.

Since 1959 the school has owned the school workshops which have functioned till now. Their first head was Brunon Szpak. In 2003, on the basis of school workshops administrative buildings, Additional Training and Occupational Development Center was created.

In 1963 the school was divided. Under the decision of the Minister of Education from 20th April, 1963 Basic Vocational School for Working Students with a 3-year period of studying was created as a separate organizational unit. The new school was placed in the buildings of Linen Technical School at 6 Gen. Świerczewskiego Street, at present Gen. Grota Roweckiego Street.

Till 31st December, 1963 Józef Sędłak held the post of the head teacher of both schools. On 1st January, 1964 the position was obtained by Teodor Rybacki and in 1975 by Ignacy Rzepecki. The deputy heads were: Marian Dąbrowski, since 1965 Jan Spychała, since 1975 Janusz Kruś and since 1977 Władysław Boryczka. In 1970 the school changed its name into Supplementary Basic Vocational School and in 1977, under the decree of the Education and Upbringing Superintendent in Leszno, took the name of Basic Vocational School No 2.

On 12th April, 1975 the school was named after Stefan Bobrowski who was bound up by the place of his death with the local land.

On 15th April, 1978 the Tradition Chamber was opened. Its aim was to collect all memorabilia connected with history of the school and its patron. Therefore, materials connected with the activities around the patron and biographical materials about him made up all the permanent exhibition.

For 10 years the exhibition’s custodian was Cecylia Bohdziewicz, later Renata Balcerek took over this function. In November 2007 the Chamber was converted into a classroom and its ideas were adopted by ‘the Corner of Memory’ created in the school lobby.

On 1st of September the school was reorganized.

In place of Vocational Secondary School, Mechanical Technician School for Working Students as well as Basic Vocational School, The Complex of Vocational Schools came into existence. Its new head teacher became Krystyna Michalik. On 1st September, 1984 Special Basic Vocational School for Youth with Mild Deviations and Developmental Disorders was created. On 1st March, 1984 the school deputy head Władysław Boryczka became a new head teacher.

In the following school year further changes took place as far as managerial positions are concerned. Irena Gawrońska became the new tutelar and education deputy head. Later on this position was taken over by Urszula Suchanek. In subsequent years the school management gained more members. On 1st September, 1991 the post of the deputy head in charge of didactics was taken by Henryk Pawłowski and on 1st February, 1995 Roman Pawlak took the post of the deputy head in charge of pedagogy. Moreover, in 1984 the post of the head of practical training was created and it was held by Zenon Ratajczyk. Currently the post is held by Krzysztof Kazuń - the deputy head in charge of occupational and practical training.

In 1996 on the 50th anniversary of the school opening a new gymnasium was put into use.

Since 2001, laboratory classes have been held in the new studio of electrical engineering.

In 2003 the chemical laboratory was opened.

Since the school year 2003/04, Iwona Samól-Biedrowska and Janusz Majer have been responsible for the computing facility management in the Complex of Vocational Schools.

Two years later CVS received two new classrooms and a Multimedia Information Center within the project "Computer Laboratories for Schools". In 2004, thanks to extramural students diploma projects, a foreign language lab was created.

In 2008 CVS was the first in Rawicz to have enriched its teaching aids with a multimedia board and in 2009 a mechanical technology lab was equipped with a numerically controlled lathe.

Since 1st September, 2007, the post of the head teacher of CVS has been held by Krzysztof Jarosz. The deputy heads are: Łucja Dera, Justyna Szajerka and Krzysztof Kazuń.

The Complex of Vocational Schools consists of Basic Vocational School and Technical School preparing for the occupations: mechanic technician, economist technician, trade technician, nutrition and household technician, environmental protection technician, building technician, electricity technician and logistics technician.

CVS carrying out schooling, educational and custodial tasks organizes many ceremonies, assemblies and meetings with interesting people.

CVS comprises various organizations and circles of interest in school: Student Self-government, European Club, Polish Red Cross Circle, School Sports Circle, Circle of Ecology, Film Discussion Club, Maths Circle, Friends of Culture School Circle, and Theatre Group Katamaran.

Apart from that CVS is famous for Leonardo da Vinci project which was started in September 2008. The project is based on cooperation with schools in Osnabrück and Cloppenburg in Lower Saxony.

In 2009, within the package of EU projects from the European Social Fund, the project of “Virtual Agritourist Enterprise” was implemented.

The most important events from the school life are recorded in the School Chronicle.

The crucial role in CVS plays also the Parent Council which, thanks to its subsidies, enables students to get prizes and sponsor school equipment.

The school’s students can use the help of the dentist and hygienist.

After getting acquainted with this outline of the history of the Complex of Vocational Schools in Rawicz, knowing modest beginnings of this school, it is not difficult to imagine the enormousness of changes and to appreciate the commitment and the hardship of many people’s work.

School Management

School Management

 

Krzysztof Jarosz MA

THE HEAD TEACHER

 

Justyna Szajerka MA

THE DEPUTY HEAD IN CHARGE OF DIDACTICS

 

Beata Glura MA

THE TUTELAR AND EDUCATION DEPUTY HEAD

 

Krzysztof Kazuń BSc

THE DEPUTY HEAD IN CHARGE OF OCCUPATIONAL AND PRACTICAL TRAINING

Deklaracja dostępności

Deklaracja dostępności

Deklaracja dostępności serwisu

Zespół szkół Zawodowych w Rawiczu zobowiązuje się zapewnić dostępność strony internetowej archiwum.zszrawicz.pl zgodnie z ustawą z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych.

Data publikacji strony internetowej: 24.01.2005 r.

Zespół szkół Zawodowych w Rawiczu nie posiada aplikacji mobilnej.

Strona internetowa jest częściowo zgodna z ustawą z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych.

Dokonano własnego audytu za pomocą narzędzi internetowych. Większość podstron serwisu spełnia wymagania WCAG. Niektóre treści mają niewłaściwy kontrast, a niektóre obrazki nie mają tekstu alternatywnego, część plików PDF/JPG została opublikowana przed wejściem w życie ustawy o dostępności cyfrowej i nie jest dostępna cyfrowo. Poprawki będą stopniowo wprowadzane do serwisu.

Przygotowanie oświadczenia w sprawie dostępności

Deklarację sporządzono 15.09.2020 r.

Metoda przygotowania oświadczenia

Deklarację sporządzono na podstawie samooceny przeprowadzonej przez podmiot publiczny.

Informacje zwrotne i dane kontaktowe

W przypadku problemów z dostępnością strony internetowej prosimy o kontakt. Osobą kontaktową jest Iwona Samól -Biedrowska – Koordynator do spraw dostępności. Kontaktować można się także dzwoniąc na numer telefonu sekretariatu 65 545 30 72, przesyłając wiadomość na skrzynkę e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. . Tą samą drogą można składać wnioski o udostępnienie informacji niedostępnej oraz składać żądania zapewnienia dostępności.

Każdy ma prawo do wystąpienia z żądaniem zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej lub jakiegoś jej elementu. Można także zażądać udostępnienia informacji za pomocą alternatywnego sposobu dostępu, na przykład przez odczytanie niedostępnego cyfrowo dokumentu, opisanie zawartości filmu bez audiodeskrypcji itp. Żądanie powinno zawierać dane osoby zgłaszającej żądanie, wskazanie, o jaki materiał chodzi oraz sposób kontaktu. Jeżeli osoba żądająca zgłasza potrzebę otrzymania informacji za pomocą alternatywnego sposobu dostępu, powinna także określić dogodny dla niej sposób przedstawienia tej informacji. Podmiot publiczny powinien zrealizować żądanie niezwłocznie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wystąpienia z żądaniem. Jeżeli dotrzymanie tego terminu nie jest możliwe, podmiot publiczny niezwłocznie informuje o tym wnoszącego żądanie, kiedy realizacja żądania będzie możliwa, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż 2 miesiące od dnia wystąpienia z żądaniem. Jeżeli zapewnienie dostępności cyfrowej nie jest możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji. W przypadku, gdy podmiot publiczny odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego sposobu dostępu do informacji, wnoszący żądanie możne złożyć skargę w sprawie zapewniana dostępności cyfrowej strony internetowej lub jej elementu. Po wyczerpaniu wskazanej wyżej procedury można także złożyć wniosek do Rzecznika Praw Obywatelskich ? www.rpo.gov.pl.

Informacja dla użytkowników niepełnosprawnych

Serwis nie jest wyposażony w skróty klawiaturowe, które mogłyby wchodzić w konflikt z technologiami asystującymi (np. programy czytające), systemem lub aplikacjami użytkowników. W menu znajdują się przyciski do zmiany wielkości tekstu oraz przełącznika kontrastu. Nawigacja jest przyjazna dzięki unikalnym tytułom podstron i porządkującej funkcji nagłówków. Staramy się pisać zrozumiałe teksty oraz formatować je w sposób zgodny z zasadami dostępności. Aktualnie dodawane zdjęcia i grafiki w serwisie mają w alternatywne opisy, aby ich treść była dostępna dla osób niewidomych oraz osób które nie wyświetlają grafiki na przykład na urządzeniach mobilnych.

Obsługa osób niepełnosprawnych

Pracownik przeprowadza wstępną rozmowę telefoniczną z osobą niepełnosprawną w celu ustalenia charakteru załatwianej sprawy. Następnie powiadamia właściwego do jej załatwienia urzędnika, który niezwłocznie kontaktuje się telefonicznie z osobą niepełnosprawną. Jeżeli to konieczne, ustalany jest czas wizyty i najdogodniejsze dla niepełnosprawnego miejsce spotkania.

Informacja o dostępności tłumacza języka migowego:

Osoby deklarujące potrzebę skorzystania z pomocy tłumacza języka migowego proszone są o zgłoszenie tego faktu korzystając z dostępnych środków komunikacji. Zgodnie z ustawą z dnia 19 sierpnia 2011r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się, chęć skorzystania z takiej formy pomocy należy zgłosić co najmniej na 3 dni robocze przed zdarzeniem, z wyłączeniem sytuacji nagłych.

Dostępność architektoniczna

Zespół Szkół Zawodowych w Rawiczu przy ulicy Hallera 12 63-900 Rawicz

Budynek przy ulicy Hallera 12 63-900 Rawicz

Do wejścia głównego od strony ulicy Hallera 12 prowadzą  schody- 6 schodów. Brak jest tam podjazdu dla wózków. Znajduje się tam domofon. Osoby niepełnosprawne mające problemy z samodzielnym poruszaniem mogą podjechać podjazdem dla osób niepełnosprawnych znajdującym się na boisku przy budynku C ( po wcześniejszym umówieniu telefonicznym 65 545 30 72), znajduje się tam również dzwonek Osoby mogą liczyć na pomoc pracowników szkoły. Po zawiadomieniu przez osobę wnioskującą o konieczności obsługi klienta z niepełnosprawnością ruchową pracownik przychodzi do klienta. W budynku na parterze znajduje się toaleta nie przystosowana dla osób niepełnosprawnych. W budynku nie ma oznaczeń w alfabecie brajla, oznaczeń kontrastowych, ani w druku powiększonym dla osób niewidomych i słabowidzących.

Dostosowanie korytarzy
Budynek jest obiektem dwukondygnacyjny. Korytarze nie są specjalnie dostosowane do poruszania się osób niepełnosprawnych.

Dostosowanie schodów
Na kondygnacje prowadzą schody. Na schodach brak jest podjazdów dla wózków. Schody są wyposażone w poręcze.

Dostosowanie wind
Brak wind.

Dostępność pochylni
Brak pochylni.

Dostępność platform
Brak platform.

Dostępność informacji głosowych
Brak dostępności informacji głosowych.

Dostępność pętli indukcyjnych
Brak dostępności pętli indukcyjnych.

Dostosowanie parkingów
Na boisku szkoły.

Prawo wstępu z psem asystującym
Osoba niepełnosprawna wraz z psem asystującym ma prawo wstępu do budynku.

 Raport pdf

Nauczyciele

Nauczyciele języka polskiego:

Arleta Białecka

Sabina Kasprzak

Sylwia Maciaszek-Basty

Elżbieta Majewska

Irena Marakkala Manage

Nauczyciele języka niemieckiego:

Weronika Swornowska

Małgorzata Kędzia

Patrycja Stelmaszyk

Magdalena Nawrot

Nauczyciele języka angielskiego:

Klaudia Gogolewska 

Karolina Greszta

Agnieszka Leśniak

Hanna Lenartowska

Justyna Andrzejewska

Danuta Englert-Szymkowiak 

Magdalena Psarska

Nauczyciele historii, wiedzy o społeczeństwie, biologii i geografii:

Renata Balcerek

Jakub Moryson

Rafał Jędrzejak

Andrzej Lisek

Nauczyciele przedmiotów matematycznych, fizycznych, chemicznych:

Katarzyna Cieślak

Urszula Rosik

Iwona Samól - Biedrowska 

Bernadeta Staśkiewicz 

Agnieszka Matysiak

Mirosława Paprocka

Daria Jagła

Krzysztof Jarosz

Nauczyciele przedmiotów wychowania fizycznego i edukacji dla bezpieczeństwa:

Magdalena Ratajczak

Janusz Majer

Kuba Kasprowicz

Robert Korczak

Weronika Waresiak

Dawid Szynalski

Joanna Kaczmarek

Nauczyciele przedmiotów elektryczno-informatycznych:

Grzegorz Balcerek

Janusz Majer

Krzysztof Jarosz

Marlena Nawrocka

Tomasz Rolla 

Iwona Samól-Biedrowska

Ewa Stachowiak

Nauczyciele przedmiotów zawodowych mechaniczno-budowlanych:

Krzysztof Kazuń

Piotr Matysiak

Marek Szulc

Robert Wolniewicz

Joanna Kopejkin

Tomasz Sierpowski

Nauczyciele przedmiotów ekonomicznych i logistycznych:

Beata Glura

Aleksandra Ciąder-Hajnce

Agnieszka Konieczna

Joanna Sierpowska

Alicja Stachowska

Magdalena Sikora

Barbara Drop-Kistowska

Nauczyciele przedmiotów gastronomicznych:

Renata Uźniak

Mirosława Paprocka

Iwona Kurzawa

Monika Świtała

Nauczyciele praktycznej nauki zawodu:

Adam Ratajczak

Nauczyciele religii:

ks. Michał Zamelek 

ks. Rafał Walid

ks. Marian Brdyś

ks. Marcin Mańczak

Pedagog szkolny:

Anna Funka-Leciejewska

Pracownicy biblioteki:

Violetta Kistowska-Lisek

Irena Marakkala Manage

Podkategorie

  • Partnerstwo z Osnabrűck

    Szkolny Klub Europejski w 1997 roku nawiązał współpracę drogą korespondencyjną z Berufsbildende Schulen der Stadt Osnabrűck.

    We wrześniu 1998 roku 45-osobowa grupa uczniów i nauczycieli z Osnambrűck wraz z dyrektorem Schlűterern gościła w naszej szkole i naszym mieście.

    15 października 1998 otrzymaliśmy od uczniów niemieckich list z podziękowaniami za serdeczne przyjęcie oraz wspólne zdjęcie pod Ratuszem z podpisami wszystkich uczestników niemieckich. 15-osobowa grupa naszych uczniów została zaproszona do Osnabrűck wraz z trzema opiekunami.

    Z pierwszą wizytą w Osnabrűck gościliśmy w dniach od 7 do 12 czerwca 1999 r. Program był przebogaty. Zwiedziliśmy miasto Osnabrűck i szkołę, spotkaliśmy się z burmistrzem Osnabrűck w Sali Pokojowej ratusza.

    Nasi uczniowie mieszkali u rodzin kolegów niemieckich, dzięki czemu mogli poznać codzienne życie sąsiadów zza zachodniej granicy i podszkolić język, a to były główne cele tego wyjazdu. Dyrektorzy obydwu szkół podpisali umowę o partnerstwie.

    14 września 1999 r. ponownie gościliśmy przez jeden dzień uczniów i nauczycieli z Osnabrűck. Cieszyliśmy się ze spotkania z przyjaciółmi i już planowaliśmy program na czerwiec 2000, gdyż wtedy Niemcy mieli gościć u nas przez tydzień. Współpraca z BBS Osnabrűck trwa nadal, byliśmy w Osnabrűck w czerwcu 2001, 2003, 2005 oraz w marcu 2007r.

    Niemcy przebywali u nas w czerwcu 2002, 2004, 2006 oraz w kwietniu 2008r w marcu 2009 i marcu 2010.

  • serwis maturzysty

Statystyki

4918924
Dzisiaj
Wczoraj
W tym tygodniu
W tym miesiącu
W ubiegłym miesiącu
Wszystkie wizyty od 22.06.2012
177
370
946
15190
25030
4918924

Twoje IP: 54.81.157.133
Data i godzina: 2024-03-28 13:25:07

Odwiedza nas 7 gości oraz 0 użytkowników.

Migawki z życia ZSZ 2015/2016

"Młodzi głosują" w Zespole Szkół Zawodowych!

W poniedziałek uczniowie ZSZ w Rawiczu wzięli udział w realizacji ogólnopolskiego projektu "Młodzi głosują", organizowanego przez Centrum Edukacji Obywatelskiej. Projekt jest symulacją wyborów powszechnych i głównym jego zadaniem było zachęcenie młodzieży do udziału w wyborach. Była to druga tego typu akcja w naszym Zespole, poprzednia odbyła się w 2011 roku.

Więcej…
Thursday the 28th. Affiliate Marketing. ZSZRawicz
Copyright 2012

©